ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹–۱۳۱۲ ه.ش)، شاعر و تصنیف‌ساز اهل ایران بود.

عارف در سال ۱۲۵۹ هجری شمسی در قزوین متولد شد. پدرش «ملاهادی وكیل» بود. عارف صرف و نحو عربی و فارسی را در قزوین فراگرفت. خط شكسته و نستعلیق را بسیار خوب می‌نوشت. موسیقی را نزد میرزاصادق خرازی فراگرفت. مدتی به اصرار پدر در پای منبر میرزا حسن واعظ، یكی از وعاظ قزوین، به نوحه خوانی پرداخت و عمامه می‌بست.

عارف در ۱۷ سالگی به دختری به نام «خانم‌بالا» عشق و علاقه پیدا كرد و با او پنهانی ازدواج كرد. (تصنیف دیدم صنمی را در وصف ایشان سرود) فشارهای خانواده دختر پس از اینكه مطلع گردیدند زیاد شد و عارف به ناچار به رشت رفت و پس از بازگشت با وجود عشق بسیار، آن دختر را طلاق داد و تا آخر عمر ازدواج نكرد.