امامزاده عبدالمهیمن

از معتبرترین زیارتگاه‌های استان بوشهر حرم مطهر امامزاده عبدالمهیمن (ع) است که در محله‌ای به نام «امامزاده» قرار گرفته. نام این محله هم بر اثر حضور این امامزاده عظیم‌الشان در اون محله، انتخاب شده. این حرم در دوازده کیلومتری جنوب شهر بوشهر و در نزدیکی منطقه‌ی «ریشهر قدیم» یا همون «لیان» قرار دارد. بنای حرم متعلق به دوران قاجار است. براساس شجره‌‌نامه‌ای که به دست آمده امامزاده عبدالمهیمن، از نسل حضرت ابوالفضل بن العباس (ع) معرفی شده است و نسب ایشان از این طریق به امام علی (ع) می‌رسه. عبدالمهیمن (ع)، سیدی فقیه و پاکیزه‌سیرت بوده است که در زمان خلافت هارون الرشید عباسی به مصر و سپس به ایران مهاجرت کرده و در بوشهر ساکن شده است و در همان‌جا در سال 312 هجری قمری درگذشت. 

بنای اصلی امامزاده بر اثر زلزله تخریب شده و بعدها در چندین مرحله بازسازی شده است. آخرین بازسازی آن هم به سال 1386 هجری خورشیدی بازمی‌گردد. این اثر در تاریخ 17 آذر ماه سال 1377 با شماره‌ی ثبت 2174 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. گنبد امامزاده، شلجمی شکل است که به شکل گنبدسازی صفویه و در ادامه قاجاریه می‌باشد. مصالح به کار رفته سنگ خارا (بوشهری) است و پوشش سقف در ایوان‌ها از چوب صندل (چندل) می‌باشد. گنبد دارای گچ بری‌های بسیار زیباست و تزئینات در، پنجره و شیشه‌های رنگی هشتی بر زیبایی بنا افزوده است. کاشی‌های به کار رفته در معماری امامزاده عبدالمهیمن به رنگ‌های کبود سبز، قرمز، سفید و زرد می‌باشد و اشکال گل و بوته را دارا است. اطراف صحن حرم، رواق‌هایی وجود دارد که توسط پنجره‌هایی با میله‌های بلند باعث ورود جریان هوا به داخل شبستان حرم می‌شود.